ΘΕΑ ΣΕΛΗΝΗ
Η Σελήνη ήταν η ελληνική θεότητα του φεγγαριού. Σύμφωνα με τον ποιητή Ησίοδο, ήταν η κόρη των Τιτάνων Θείας και Υπερίωνα, αδελφή με τον Ήλιο και την Ηώ. Κάποιες άλλες αρχαίες πηγές όμως την θέλουν κόρη του Πάλλα και της Ευρυφάεσσας. Ανεξάρτητα από την καταγωγή της, η Σελήνη ήταν η προσωποποίηση του φεγγαριού και αποτελούσε θεότητα με μεγάλη επιρροή. Ένας από τους πιο γνωστούς μύθους αναφέρεται στον όμορφο Ενδυμίωνα. Η θεότητα της Σελήνης ερωτεύτηκε αυτό το θνητό και η σχέση τους κατέληξε στη γέννηση πενήντα κοριτσιών. Αλίμονο, όμως,...
...ο Ενδυμίωνας ήταν άνθρωπος και επομένως ήταν επιρρεπής στη γήρανση και τελικά στο θάνατο. Η Σελήνη δε μπορούσε να αντέξει στη σκέψη αυτής της σκληρής μοίρας. Σύμφωνα με μια εκδοχή αυτού του μύθου, εξασφάλισε την αιώνια νεότητα του Ενδυμίωνα κάνοντάς του μάγια για να κοιμάται παντοτινά. Με αυτό τον τρόπο, ο Ενδυμίωνας θα ζούσε μέσα στον ύπνο του για πάντα στο πέρασμα του χρόνου. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι κάποιοι Κλασσικοί συγγραφείς ταύτισαν τη Σελήνη με τη θεότητα Άρτεμη από την Ολυμπία. (Όντως με τον καιρό η Άρτεμη αναγνωριζόταν ολοένα και περισσότερο ως η θεότητα της σελήνης ιδίω δικαιώματι.) Η Σελήνη ήταν πολύ σημαντική στους αρχαίους Έλληνες και έτσι ενέπνευσε τον Ομηρικό Ύμνο. Ο Ύμνος προς τη Σελήνη περιγράφει την ομορφιά και τη δύναμη της θεότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου